Η τομάτα είναι ένα φυτικό είδος το οποίο
προσβάλλεται από αρκετούς παθογόνους μύκητες. Οι περισσότεροι από αυτούς
προσβάλουν συνήθως τις ρίζες και το λαιμό του φυτού προκαλώντας έτσι αποπληξία
και νέκρωση. Η ταυτοποίηση ενός μύκητα και συγχρόνως της ασθένειας σε ένα φυτό
τομάτας είναι πολύπλοκη υπόθεση και μπορεί συχνά να οδηγηθούμε σε λάθος
διάγνωση. Η μεγαλύτερη πρόληψη για όλες τις ασθένειες τις τομάτας είναι το
καθαρό και υγιές φυτικό υλικό.
Ριζοκτόνια:
Ο μύκητα Rhizoctonia solani προκαλεί
σημαντικές καταστροφές σε όλα τα στάδια του φυτού. Στα νεαρά φυτά θα έχουν τήξη
του λαιμού μαζί με καστανό μεταχρωματισμό. Ενώ στα μεγαλύτερα φυτά θα έχουμε
έλκη στο σημείο του λαιμού κάτω από το έδαφος. Δυστυχώς προσβάλει σχεδόν όλα τα
κηπευτικά αλλά και πολλά δέντρα. Ειδικότερα, προκαλεί καστανο-κόκκινα έλκη κάτω
από την επιφάνεια του εδάφους τα οποία συχνά παρουσιάζουν σκίσιμο και
εμφανίζεται ένα καφέ μυκήλιο. Η προσβολή των καρπών γίνεται με την επαφή,
εμφανίζοντα ομόκεντρες κηλίδες σε χρώμα σκουριάς. Ο μύκητας ευνοείται από
θερμοκρασίες γύρω στους 18C. Η αντιμετώπιση του βασίζεται στα προληπτικά μέτρα,
αλλά σε περιπτώσεις προσβολών τότε απαιτείται ψεκασμός ή ριζοπότιμα με κατάλληλο
μυκητοκτόνο (πχ. iprodione).
Προσβολή από το μύκητα σε φυτό τομάτας.
Πύθιο:
Παρόμοια άλλα όχι ίδια είναι και τα συμπτώματα
των προσβολών στην τομάτα από τα είδη του γένους Pythium spp. Οι μύκητες
αυτοί προσβάλλουν όλα τα μέρη του φυτού. Αλλά κυρίως η προσβολή είναι στο λαιμό
και στη ρίζα, ενώ δευτερευόντως προσβάλουν και τους καρπούς. Τα κύρια συμπτώματα
είναι οι σήψεις στις ρίζες, το λαιμό και τους καρπούς. Οι σήψεις στο λαιμό είναι
υδατώδης σκουρόχρωμες αρχικά, ενώ στην πορεία μεταχρωματίζονται σε κίτρινες και
στο τέλος καστανές. Οι προσβεβλημένοι ιστοί είναι μαλακοί ενώ στο τέλος σαπίζουν
και καταρρέουν (εικόνα 2). Το φυτό γενικότερα παρουσιάζει το σύνδρομο του αργού
μαρασμού. Όταν η υγρασία είναι υψηλή τότε έχουμε πυκνό βαμβακώδες μυκήλιο στην
περιοχή γύρω από την προσβολή. Σε περίπτωση που γίνει διαπίστωση προσβολής
πρέπει τα φυτά αυτά να καταστραφούν με μεγάλη προσοχή, απαιτείται άμεσα
ριζοπότισμα με διασυστηματικό μυκητοκτόνο. Η υψηλή υγρασία εδάφους λειτουργεί
υπέρ του μύκητα.
Προσβολή ριζών και βλαστού από το μύκητα γένους
Pythium spp.
Περονόσπορος:
Ο βασιλιάς των ασθενειών της τομάτας αλλά και
των περισσότερο σολανοειδών, είναι ο περονόσπορος. Η ασθένεια οφείλεται στο
μύκητα Phytopthora infestans, έχει ταχύτατη μετάδοση μέσα στο
λαχανοκομείο και μπορεί να προκαλέσει τρομερές καταστροφές. Ο Μύκητας προσβάλει
όλα τα μέρη του φυτού και σε όλα τα στάδια της ανάπτυξης του. Χαρακτηριστικά
συμπτώματα είναι οι κηλίδες που γίνονται στην πάνω επιφάνεια των φύλλων αρχικά
με χρώμα κίτρινο-λευκό και μετά σκούρο καστανό (εικόνα 3). Στην κάτω επιφάνεια
των φύλλων διακρίνονται οι λευκές εξανθήσεις, δηλαδή οι κονιδιοφόροι του μύκητα.
Η μεταφορά του μύκητα γίνεται με το νερό και τον αέρα, η υψηλή σχετική υγρασία
και η χαμηλή θερμοκρασία της νύχτας επιδεινώνουν πάρα πολύ την κατάσταση. Η
αντιμετώπιση της ασθένειας μπορεί να γίνει με μείωση της σχετικής υγρασίας της
νύχτα, αλλά και αποφυγή διαβροχής της φυλλικής επιφάνειας. Η χημική καταπολέμηση
μπορεί να είναι είτε προληπτική είτε θεραπευτική μετά την προσβολή, τα κατάλληλα
σκευάσματα είναι το fosetyl-al.
Προσβολή
από περονόσπορο σε σημαντικό βαθμό.
Αδρομύκωση:
Η αδρομύκωση οφείλεται κυρίως σε δύο εξαιρετικά
ζημιογόνους μύκητες, τον Fusarium oxysporum f.sp. lycopersici και τον
Verticillium dahliae. Σε γενικές γραμμές η φυσιολογία αυτών των μυκήτων
είναι παρόμοια. Αφού προσβάλουν το φυτό από το ριζικό σύστημα εγκαθίστανται μέσα
στα αγγεία του ξύλου εμποδίζοντας την κυκλοφορία των χυμών του φυτού, δηλαδή
προκαλούν "έμφραγμα". Τα φυτά αυτά παραμένουν καχεκτικά και στην πορεία
ξηραίνονται. Τα κύρια συμπτώματα είναι η χλώρωση ή ο μαρασμός των φύλλων ή
μέρους αυτών, ενώ στα παλαιότερα φύλλα έχουμε μεσονεύρια χλώρωση, τα φυτά
γίνονται καχεκτικά και στο τέλος ξηραίνονται. Ακόμα, χαρακτηριστικό σύμπτωμα
είναι ο μεταχρωματισμός των αγγείων των βλαστών. Η ασθένεια μεταφέρεται με
μολυσμένο φυτικό υλικό, με το έδαφος κυρίως λόγο τραυματισμό των ριζών από
ανθρώπινη ενέργεια, με την άρδευση και με τα περσινά μολύσματα. Η χημική
αντιμετώπιση είναι πολύ δύσκολη έως ανύπαρκτη, πρέπει να τηρούνται προληπτικά
μέτρα, όπως η καταστροφή των φυτικών υπολειμμάτων και η αμειψισπορά,
ηλιαπολύμανση και η χρησιμοποίηση ανθεκτικών ποικιλιών.
Φουζαρίωση, διακρίνεται ο μεταχρωματισμός στα
αγγεία.
Οι παραπάνω ασθένειες είναι οι σημαντικότερες κατά
την κρίση μας στον Ελλαδικό χώρο, η ταυτοποίηση των ασθενειών πρέπει να γίνεται
πάντα από ειδικό γεωπόνο.
----------------------------
Πηγή: agro-help.com
----------------------------
